Τα πουλιά – Karchata
Θέλω εδώ και πάρα πολύ καιρό να σας μιλήσω για “Τα πουλιά”, αλλά δεν βρίσκω τα λόγια, γιατί, κάθε φορά που το ανοίγω, με κατακλύζουν συναισθήματα που ακόμη δεν έχω προσδιορίσει. “Τα πουλιά” είναι μια γκόθικ ιστορία ενηλικίωσης. Με όνειρα, θυμό, απογοήτευση, υποταγή, πόνο, μεταμόρφωση, σκοτάδι και φως. Η Αναστασία Σταματοπούλου, μόλις 19 ετών, καταφέρνει να τα συνταιριάξει όλα αυτά σε μια μελαγχολικά ρομαντική ιστορία με πρωτοπρόσωπη γραφή που σε παγιδεύει στον κόσμο της και συνομιλεί οργανικά με τη μοναδική εικονογράφηση του Βασίλη Κουτσογιάννη, τόσο ταιριαστή με το ύφος του κειμένου που καταφέρνει να κάνει κλειστοφοβικά ακόμη και τα πιο ανοιχτά τοπία. Δεν είναι βιβλίο για μικρά παιδιά (μολονότι, για να είμαι ειλικρινής ο εξάχρονος γιος μου το συμπάθησε απροσδόκητα πολύ), αλλά τα έφηβα παιδιά σας νομίζω ότι θα το αγαπήσουν βαθιά.
Πρωταγωνιστής είναι ένα μικρό αγόρι, που μαγεύεται από τα πουλιά. Τρελαίνεται να τα παρατηρεί και να τα μιμείται. Και θέλει βαθιά μέσα του να μάθει τη γλώσσα τους. Ένα όνειρο που θα το γκρεμίσει με δυο κουβέντες ο πατέρας του “Είναι άχρηστη. Τα πουλιά έτσι κι αλλιώς δεν έχουν γλώσσα.” Το αγόρι έφυγε, αλλά δεν είχε απογοητευτεί ακόμη.
Τα πουλιά του φαίνονται πανέμορφα, χαρούμενα, ελεύθερα. Θέλει τόσο πολύ να γίνει μέλος της δικής τους οικογένειας. Αντί γι’ αυτό, όμως, το αγόρι παίρνει για δώρο ένα μεταλλικό κλουβί. Και μια “λύση”: για να μάθει τη γλώσσα των πουλιών, πρέπει πρώτα να σκοτώσει τρία κοράκια…
Τα όνειρά του έσπασαν σε χίλια κομμάτια. Δεν ήθελε καν πλέον να μάθει τη γλώσσα των πουλιών, όχι αν χρειαζόταν να σκοτώσει τα κοράκια. Κι όμως, αποφάσισε ότι θα το κάνει. Παίρνοντας το όπλο του πατέρα του, γιατί τα δικά του τα παιδικά δεν ήταν επαρκή, έκανε τη φοβερή θυσία για να επιτύχει τον σκοπό του. Και μαζί με τα κοράκια, σκότωσε ένα κομμάτι από τον εαυτό του. Κι άλλωστε τα πουλιά, δεν μας εμπιστεύονται πια τους ανθρώπους, είμαστε αγροίκοι…
Η πρωτοπρόσωπη γραφή και ο παρελθοντικός χρόνος, μαζί με τις μαγευτικές εικόνες, σε παγιδεύουν στον κόσμο του αγοριού. Σε έναν κόσμο με φτώχεια, έναν σκληρό πατέρα και μια αποσυρμένη μητέρα. Ένα κόσμο για όσους, παρά τις αντιξοότητες, συνεχίζουν να προσπαθούν να πιάσουν τον ουρανό.
Εάν σας άρεσε αυτή η ανάρτηση, ακολουθήστε μας στα social media:
