Ένα τελευταίο γράμμα
“Ξέρεις κάτι; Δεν έπρεπε να το λένε ‘Ένα τελευταίο γράμμα’… Έπρεπε να το λένε ‘Το πιο ωραίο βιβλίο!’ “
Αυτή ήταν η αντίδραση του γιου μου, όταν διαβάσαμε για πρώτη φορά το “Ένα τελευταίο γράμμα” από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το βιβλίο αυτό, μιας και είναι από τα πολύ αγαπημένα μας. Πρόκειται για ένα βιβλίο – αριστούργημα, το οποίο απαλλαγμένο από κάθε ίχνος διδακτισμού, μας διδάσκει το πιο όμορφο πράγμα: όταν μοιράζουμε χαρά, εκείνη θα επιστρέψει σε εμάς.
Η τρυφερή ιστορία του Αντώνη Παπαθεοδούλου προκαλεί έκρηξη συναισθημάτων, που εναλλάσσονται από σελίδα σε σελίδα, από την αγωνία για το πώς θα φτάσουν τα γράμματα γρήγορα στους παραλήπτες, στο αίσθημα της αδυναμίας όταν εκείνοι δεν ξέρουν διαβάζουν, στην ευγνωμοσύνη, τη χαρά, τη λύπη, τον έρωτα, την ευτυχία, τη νοσταλγία, την προσμονή, την έκπληξη, την απογοήτευση, την ευσυνειδησία, την ελπίδα… Η ιστορία συνυφαίνεται αρμονικά με την εξαιρετική και ιδιαιτέρως προσεγμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή, που κατάφερε να ανασυστήσει έναν ολόκληρο κόσμο και να μας μεταφέρει σε ένα μικρό μεσογειακό νησί, σε μια εποχή αλλοτινή, πολύ μακρινή από τη δική μας.
Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα στη δουλειά για τον κύριο Κώστα, τον μοναδικό ταχυδρόμο του νησιού.
Για 50 χρόνια, κάθε μέρα μετέφερε αγόγγυστα τα νέα στους παραλήπτες τους, είτε ήταν χαρούμενα και ελαφριά σαν μπαλόνια είτε δυσάρεστα, βαριά και μαύρα.
Τα νέα κάποιες φορές μπέρδευαν τους παραλήπτες…
… ενώ άλλες φορές τους έκαναν ευτυχισμένους…
Όμως πού είναι όλο το νησί την τελευταία του ημέρα; Και πού θα τον οδηγήσει το τελευταίο γράμμα που βρίσκει στην ταχυδρομική του τσάντα;
Βλέπετε τις λεπτομέρειες στην εικονογράφηση; Το παλτό που είναι φτιαγμένο από ταχυδρομικό φάκελο, τα κύματα από γραμματόσημα, τα χαρούμενα νέα που πετάνε, τις μπλούζες που είναι πιασμένες χέρι-χέρι… Δεν είναι πραγματικά ένα μαγικό βιβλίο;
Οι δύο δημιουργοί οδηγήθηκαν σε έναν ολοκληρωτικό διάλογο μεταξύ του λεκτικού και του οπτικού κειμένου, όπου το ένα ενδυναμώνει και συμπληρώνει το άλλο και μαζί αφηγούνται μια ιστορία χωρίς συγκεκριμένο τόπο, μόνο χρόνο: μια εποχή όπου δεν υπήρχαν υπολογιστές και τηλέφωνα, μια εποχή που η μόνη δυνατότητα επικοινωνίας ήταν μέσω του ταχυδρομείου, που για να σε ευχαριστήσει κάποιος έφερνε “πεσκέσια”, που ο αέρας μύριζε διαφορετικά.
Είναι ένα βιβλίο που αποτελεί το έναυσμα για πολλές συζητήσεις, διαφορετικές κάθε φορά, μιας και σε κάθε ανάγνωση έχει κάτι νέο να προσφέρει, κάτι νέο να προσέξεις. Το “Ένα τελευταίο γράμμα” κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Compostela 2016 για εικονογραφημένα βιβλία, ανάμεσα σε 240 συμμετοχές από 24 χώρες. Αν το διαβάσετε, θα καταλάβετε το γιατί…
Ενδεικτικά μπορείτε να το προμηθευτείτε από: ianos.gr public.gr
Ένα τελευταίο γράμμα
Συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
Επιμέλεια: Αντωνία Κιλεσοπούλου
Εκδοτικός οίκος: Εκδόσεις Παπαδόπουλος
Ημ. Έκδοσης: 25/01/2017
Σελίδες: 48
Πρωτότυπος τίτλος: Una ultima carta
Ένα βιβλίο για τα νέα, τις ιστορίες, τα αντίο, τα ευχαριστώ κι όλα όσα θέλουμε να μοιραζόμαστε, με γράμματα ή χωρίς. Για τον κύριο Κώστα, ήταν η τελευταία μέρα στη δουλειά. Η τελευταία μέρα, που θα ήταν ο μοναδικός ταχυδρόμος ενός ολόκληρου νησιού. Ήθελε να το πει σε όλους, να τους αποχαιρετήσει. Αλλά τι παράξενο! Κανείς δεν ήταν στην πόρτα να τον περιμένει, όπως κάθε μέρα εδώ και πενήντα χρόνια…
Εάν σας άρεσε αυτή η ανάρτηση, ακολουθήστε μας στα social media:
