Φωτεινή πολιτεία
Η “Φωτεινή πολιτεία” του Andrés Barba, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο: Ενώ ξέρεις το τέλος από την αρχή, ενώ δεν έχει ανατροπές, ενώ είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αναδρομική αφήγηση, ενώ δεν στοχεύει ούτε στιγμή στο να ταυτιστείς με κάποιο πρόσωπο, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Πρόκειται για ένα βιβλίο που θα το σκέφτεστε για μέρες αφότου το κλείσετε, σας διαβεβαιώ.
Η ιστορία διαδραματίζεται στην υποτροπική πόλη του San Cristóbal. Ξαφνικά “από το πουθενά” εμφανίζεται μία ομάδα 32 παιδιών, 9-12 ετών, που επικοινωνούν μεταξύ τους σε μία γλώσσα ακατανόητη. Αρχικά όλοι εκπλήσσονται από την παρουσία τους και υποθέτουν ότι μένουν κάπου στην παρακείμενη ζούγκλα, αλλά, εν τέλει, γίνονται αποδεκτά (ή μάλλον αόρατα) από τους κατοίκους καθώς επισκέπτονται την πόλη για να επαιτήσουν. Όλα αυτά θα αλλάξουν σταδιακά, όταν τα παιδιά αρχίσουν να γίνονται πιο επιθετικά, με αποκορύφωμα μια επίθεση με ακατανόητα κίνητρα, που είχε ως αποτέλεσμα δύο νεκρούς.
Ο αναγνώστης μαθαίνει την ιστορία όπως τη διηγείται ένας τοπικός αξιωματούχος, 20 χρόνια μετά τα γεγονότα. Ο αφηγητής δεν έχει όνομα, αλλά κατορθώνει να μας κάνει κοινωνούς των βαθύτερων σκέψεών του, καθώς μεταπίπτει από την αδιαφορία στον θυμό, την αγωνία, το θυμό, τον φόβο, την αποφασιστικότητα, την ανημπόρια.
Αυτό που είναι υπέροχο σε αυτό το βιβλίο είναι ότι δεν βασίζεται σε κάποια γνωστή “συνταγή” αφήγησης. Από τις πρώτες σελίδες (σχεδόν από την περίληψη στο οπισθόφυλλο) γνωρίζουμε ότι το τέλος των παιδιών ήταν τραγικό. Στην πραγματικότητα ξέρουμε τα πάντα από την αρχή. Όμως δεν μπορείς παρά να ακολουθήσεις με αμείωτο ενδιαφέρον τον Barba στον κόσμο που δημιούργησε, με μια διαδρομή όχι τόσο απρόσμενη όσο καθηλωτική, να νιώσεις στο δέρμα σου την υγρασία και τη ζέστη του τροπικού κλίματος, να μπεις βαθιά στην σκοτεινή και απόκοσμη ατμόσφαιρα ανησυχίας που βιώνουν οι ήρωες. Και, εν τέλει, δεν είναι δυνατό να ξεφύγεις και να μην στρέψεις τα ερωτήματα του αφηγητή στον εαυτό σου: “Τι θα έκανα ΕΓΩ σε αυτή την περίπτωση; Τι θα έκαναν τα παιδιά μου; Είναι όντως τόσο αθώα όσο νομίζω;”.
Αν έπρεπε να δώσω έναν μόνο χαρακτηρισμό σε αυτό το βιβλίο, θα το χαρακτήριζα ως “ύπουλο”. Χωρίς να κάνει τίποτα το συγκλονιστικό, είναι πρωτότυπο και τελικά το κουβαλάς μέσα σου και το σκέφτεσαι για καιρό.
Σσ.: Η ανάγνωση ιδανικά συνοδεύεται από τη μουσική σύνθεση του Tartini ”Devil’s Trill Sonata” (in G minor)
Μπορεί κανείς να περιγράψει με ακρίβεια μόνο ό,τι έχει πάψει να αισθάνεται, αυτό του οποίου έχει ήδη βρει το όριο. Ο αγώνας μας να μιλήσουμε για συναισθήματα που ακόμα τρέφουμε είναι ίσως ο πιο συγκινητικός και ανώφελος όλων. Ίσως γι’ αυτό ούτε καν σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, να μη μου είναι εύκολο να μιλήσω γι’ αυτή την απώλεια. (Φωτεινή πολιτεία, Andrés Barba, σσ. 126)
Ενδεικτικά μπορείτε να το προμηθευτείτε από: metaixmio.gr ianos.gr public.gr
Εάν σας άρεσε αυτή η ανάρτηση, ακολουθήστε μας στα social media:
